As posted by Dr. Mahathir Mohamad at Che Det on May 04, 2016
The 1MDB Saga (Part 1)
1. 1MDB is not a wealth fund as it is touted to be. Except for the one million Ringgit contributed by the Government, the rest of the RM 42,000,000,000 (forty-two thousand million) is borrowed money. Borrowed money cannot be regarded or classified a wealth. It is a liability which imposes on 1MDB or in case of its failure the Government to repay the interest and the principal. The sum is so huge that if the Government cannot pay them it could be bankrupted. This has happened to Greece.
2. The possibility of this happening imposes a heavy responsibility on the management of 1MDB and oversight by the Government. And very quickly it became clear that the executives and board of 1MDB did not take their responsibilities seriously.
3. Shahrol, the CEO of 1MDB borrowed five billion Ringgit from the banks without the knowledge and approval of the Board of Directors.
4. The borrowings were at high interest rates. In one case Goldman Sachs was paid a 10% commission for raising a loan with a 5.9% interest. This means that 1MDB gets only 90% of the loan but has to pay interest on 100%. It is the same with the principal.
5. The money was apparently used to buy power plants at well over the market price. The licences for some of the plants were due to expire. If the purchases were delayed until the expiration of the licences the prices would be for less than market price.
6. But the management seemed not to care about getting the best prices. As a result when the plants were sold to the Chinese, 1MDB suffered a loss of more than one billion Ringgit.
7. There are two other cases where the CEO Shahrol had acted without the approval of the directors of 1MDB. He entered into a joint venture (JV) with Petro Saudi before a proper and intensive due diligence was carried out. Then he invested USD 1 billion in the JV also without approval of the board.
8. The investment was so big that it demands for thorough and extensive due diligence before it could request for approval by the board of directors. The CEO really has no authority to invest such a huge amount. But this was what he did.
9. It is unthinkable that on three occasions the CEO, Shahrol, would act without following the rules of the company. In the memorandum of the company Section 117 states that all the affairs of the company must be approved by the Adviser of 1MDB, i.e. by Dato Sri Najib, the Prime Minister and Minister of Finance.
10. While Shahrol may be brave enough to act without the board’s approval, it is unthinkable that he would act without Najib’s approval. The responsibility for the three actions by Shahrol must have been made after, or on the instruction of Najib, the company’s Adviser. If not he would have been scolded and probably sacked by Najib.
11. Then 1MDB was unable to pay interest of two billion Ringgit on the loans. It had to borrow in order to pay. The borrowings have thus increased to RM 50 billion due probably to subsequent borrowings. This increase in the amount of borrowings is recorded in the PAC report.
12. Then it was reported that Najib had 681 million USD, equal to 2.6 billion Malaysian Ringgit in his personal and secret account in Ambank. No Prime Minister of Malaysia should have so much money in his own account. He should reject any such gift. If it is not a crime, it is morally wrong.
13. At first Dato Sri Najib denied the truth of the report. He said he could not be so stupid as to put the money in his account. His stooges all echoed his words.
14. Then he admitted that he did have the 2.6 billion Ringgit in his account but it was a gift. Then he explained that it was a donation from an Arab for his actions against I.S. and his interest in Islam.
15. Then the Arab became a prince and subsequently the late King of Saudi Arabia.
16. None of his explanation can be believed. No one would give this huge amount to anyone even if he had done something for Islam or for any other cause. The belief is that the money came from 1MDB, the only source of such sums accessible to Najib. He denies of course but he has no documentary evidence to prove the money is not from 1MDB.
17. Then IPIC which was appointed as guarantor for the loans for 1MDB made a statement to the authorities in London that a sum of 1.7 billion USD which was due to it had not been paid by 1MDB. It therefore refused to pay the USD50 million interests due on the loan taken by 1MDB.
18. 1MDB said it had paid the money to a subsidiary of IPIC named Aabar PJS Ltd (British Virgin Islands).
19. IPIC says that Aabar PJS(BVI) is not an IPIC company although it has a company by almost the same name i.e. Aabar PJS Ltd. This company had received no payment from 1MDB. IPIC implied that the company the 1MDB paid to was a false company.
20. There was a suggestion of fraud and Arul the CEO of 1MDB admitted that it may have paid to the wrong company. But 1MDB insist that IPIC should pay the USD50 million interests as it was the guarantor of the loan. 1MDB would not pay.
21. A guarantor could be obliged to pay if 1MDB was really incapable of paying. But a guarantor is not obliged to pay simply because 1MDB refused to pay. Besides IPIC as guarantor had not been paid the USD1.7 billion which was due.
22. As both 1MDB and IPIC would not pay the interest on the loans, there would be a default. This will cross default other loans taken by 1MDB. Since 1MDB is a fully-owned Government company the defaults will affect the Government’s credit-worthiness. The Government may not be able to borrow any more in the market.
23. The Government will have financial deficits which may lead to bankruptcy if the loans are not serviced and the principal paid.
24. In the meantime the 2.6 billion Ringgit in Najib’s account were said to be moved into Singapore banks. Singapore was said to have frozen accounts of several people pending investigations for money laundering. Though no mention was made that the frozen accounts belong to Najib, as a financial center Singapore cannot be seen to cover up an obvious case of money laundering.
25. Bank Negara had made a report to the Attorney General presumably on Najib’s money in Ambank. But the A.G. dismissed the report, claiming that there was no wrongdoing by the Prime Minister. Similarly the report by MACC was also dismissed by the A.G. The contents of those reports were made official secrets to prevent public scrutiny. But the OSA is not meant to cover up possible crimes.
Versi BM
Saga 1MDB (Bahagian 1)
1. 1MDB bukanlah dana kekayaan sepertimana yang diwarwarkan. Selain daripada RM1.0 juta yang disumbangkan oleh Kerajaan, yang lain daripada RM 42,000,000,000 (42,000 juta) itu adalah wang yang dipinjam. Wang yang dipinjam tidak boleh dianggap atau diklasifikasikan sebagai kekayaan. Ianya adalah liabiliti yang dikenakan ke atas 1MDB dan jika ianya gagal Kerajaan perlu membayar balik faedah dan pokok pinjaman. Jumlahnya adalah begitu besar dan jika Kerajaan tidak mampu membayarnya Kerajaan boleh jatuh bankrap. Ini adalah apa yang telah berlaku kepada Greece.
2. Kemungkinan ini berlaku membebankan pengurusan 1MDB dengan tanggungjawab yang berat dan menunjukkan kecuaian pengawasan oleh pihak Kerajaan. Dan dengan pantas sekali telah jelas kelihatan bahawa eksekutif dan lembaga 1MDB tidak menjalankan tanggungjawab mereka secara serius.
3. Shahrol, Ketua Pegawai Eksekutif 1MDB meminjam RM5.0 bilion daripada bank-bank tanpa pengetahuan dan kelulusan Lembaga Pengarah.
4. Pinjaman dikenakan kadar faedah yang tinggi. Dalam satu kes Goldman Sachs telah dibayar komisen 10% untuk mendapatkan pinjaman dengan faedah 5.9%. Ini bermakna bahawa 1MDB hanya mendapat 90% daripada pinjaman tetapi perlu membayar faedah ke atas 100%. Ia adalah sama juga untuk pokok pinjaman.
5. Wang ini kononnya digunakan untuk membeli loji janakuasa dengan harga lebih tinggi daripada harga pasaran. Lesen-lesen untuk beberapa loji janakuasa ini hampir akan tamat. Jika pembelian telah ditangguhkan sehingga tamat tempoh lesen, harga pembelian akan menjadi kurang daripada harga pasaran.
6. Tetapi pengurusan seolah-olah tidak kisah untuk mendapatkan harga yang terbaik. Akibatnya apabila loji janakuasa ini dijual kepada orang Cina, 1MDB mengalami kerugian lebih daripada RM1.0 bilion.
7. Terdapat dua kes yang lain di mana Ketua Pegawai Eksekutif Shahrol telah bertindak tanpa kelulusan pengarah 1MDB. Dia telah memeterai usaha sama (JV) dengan Petro Saudi sebelum dilakukan “due diligence” yang intensif dan wajar. Kemudian dia melabur USD1.0 bilion dalam JV tersebut, juga tanpa kelulusan Lembaga.
8. Pelaburannya begitu besar dan ia memerlukan kajian “due diligence” yang menyeluruh dan perinci sebelum ianya dapat dibentang untuk mendapat kelulusan Lembaga Pengarah. Ketua Pegawai Eksekutif sebenarnya tidak mempunyai kuasa untuk melabur jumlah wang yang begitu besar. Tetapi ini adalah apa yang dia lakukan.
9. Tidak dapat dibayangkan bahawa dalam tiga ketika Ketua Pegawai Eksekutif, Shahrol, akan bertindak tanpa mengikuti peraturan syarikat. Dalam Memorandum Syarikat Seksyen 117 dinyatakan bahawa semua hal ehwal syarikat itu mesti diluluskan oleh Penasihat 1MDB, iaitu oleh Dato Sri Najib, Perdana Menteri dan juga Menteri Kewangan.
10. Walaupun Shahrol mungkin cukup berani untuk bertindak tanpa kelulusan pihak Lembaga, tidak dapat dibayangkan bahawa beliau akan bertindak tanpa kelulusan Najib. Tanggungjawab bagi tiga tindakan yang dilakukan oleh Shahrol sudah semestinya telah dibuat selepas, atau atas arahan Najib, Penasihat syarikat. Jika tidak, dia akan telah dimarahi dan mungkin dipecat oleh Najib.
11. 1MDB tidak dapat membayar faedah sejumlah RM2.0 bilion bagi pinjaman. Ia terpaksa meminjam untuk membayar. Pinjaman kini telah meningkat kepada RM50 bilion mungkin kerana pinjaman berikutan. Peningkatan dalam jumlah pinjaman ini dicatitkan dalam laporan PAC.
12. Kemudiannya dilaporkan bahawa Najib mempunyai USD681,000,000, bersamaan dengan RM2.6 bilion Malaysia di dalam akaun peribadi rahsia beliau di Ambank. Tiada Perdana Menteri Malaysia harus mempunyai wang begitu banyak di dalam akaun peribadi. Beliau harus menolak sebarang pemberian sedemikian. Jika sekiranya ia bukan suatu jenayah, ianya adalah salah dari segi moral.
13. Pada mulanya Dato Sri Najib telah menyangkal kebenaran laporan itu. Beliau berkata beliau tidaklah begitu bodoh sehingga sanggup meletakkan wang di dalam akaun peribadinya. Tali barut beliau semuanya melaung-laung kata-katanya.
14. Kemudiannya beliau mengakui bahawa beliau memang mempunyai RM2.6 bilion dalam akaun beliau, tetapi ianya adalah hadiah. Kemudian beliau menjelaskan bahawa ianya adalah sumbangan dari Arab oleh kerana tindakan beliau terhadap I.S. dan minat beliau terhadap Islam.
15. Kemudiannya Arab tersebut menjadi seorang putera dan seterusnya Allahyarham Raja Saudi.
16. Tiada satu pun penjelasan beliau boleh dipercayai. Tiada siapa yang akan memberi jumlah wang sebesar ini kepada sesiapa pun walaupun beliau pernah melakukan sesuatu untuk Islam atau bagi perjuangan-perjuangan yang lain. Apa yang dipercayai adalah wang ini datangnya dari 1MDB, satu-satunya sumber wang begitu banyak yang boleh diakses oleh Najib. Sudah semestinya beliau menafikannya tetapi beliau tidak mempunyai sebarang bukti berdokumen untuk membuktikan bahawa wang itu tidak daripada 1MDB.
17. Kemudiannya IPIC yang telah dilantik sebagai penjamin bagi pinjaman untuk 1MDB membuat kenyataan kepada pihak berkuasa di London bahawa wang sejumlah USD1.7 bilion yang patut diterimanya tidak dibayar oleh 1MDB. Oleh sebab itu, mereka enggan membayar faedah berjumlah USD50 juta yang perlu dibayar ke atas pinjaman yang diambil oleh 1MDB.
18. 1MDB berkata ia telah pun membayar wang itu kepada anak syarikat IPIC bernama Aabar PJS Ltd (British Virgin Islands).
19. IPIC menyatakan bahawa Aabar PJS(BVI) bukanlah sebuah syarikat kumpulan IPIC walaupun ia mempunyai sebuah syarikat dengan nama yang hampir sama, iaitu Aabar PJS Ltd. Syarikat ini tidak menerima sebarang bayaran daripada 1MDB. IPIC membayangkan bahawa syarikat yang dibayar oleh 1MDB mungkin adalah sebuah syarikat palsu.
20. Terdapat saranan bahawa telah berlaku penipuan, dan Arul, Ketua Pegawai Eksekutif 1MDB mengakui bahawa mungkin wang telah dibayar kepada syarikat yang salah. Tetapi 1MDB menegaskan bahawa IPIC perlu membayar faedah USD50 juta itu kerana ia adalah penjamin pinjaman. 1MDB tidak akan membayar.
21. Seseorang penjamin boleh dibertanggungjawabkan untuk membayar jika 1MDB adalah benar-benar tidak mampu membayar. Tetapi penjamin tidak diwajibkan untuk membayar hanya kerana 1MDB enggan membayar. Selain itu, IPIC sebagai penjamin tidak dibayar wang sejumlah USD1.7 bilion yang perlu dibayar.
22. Oleh sebab 1MDB dan IPIC tidak akan membayar faedah ke atas pinjaman, akan terjadi kemungkiran. Ini akan menyebabkan kemungkiran bertalian (cross default) bagi pinjaman-pinjaman lain yang diambil oleh 1MDB. Oleh sebab 1MDB ialah syarikat milik penuh Kerajaan, kemungkiran akan menjejaskan status kredit Kerajaan. Kerajaan mungkin tidak lagi dapat meminjam di pasaran.
23. Kerajaan akan mengalami defisit kewangan yang boleh membawa kepada kebankrapan jika pinjaman tidak diservis dan pokok pinjaman dibayar.
24. Dalam pada itu RM2.6 bilion dalam akaun Najib dikatakan telah dipindahkan ke bank Singapura. Singapura dikatakan telah membeku akaun beberapa orang sementara menunggu siasatan pengubahan wang haram (money laundering). Walaupun tidak disebutkan bahawa akaun-akaun yang dibekukan itu adalah kepunyaan Najib, Singapore, sebagai pusat kewangan, tidak boleh dilihat sebagai menutup satu kes yang jelas melibatkan pengubahan wang haram.
25. Bank Negara telah membuat laporan kepada Peguam Negara, barangkali mengenai wang Najib di Ambank. Tetapi Peguam Negara menolak laporan itu, dengan dakwaan tidak ada kesalahan yang dilakukan oleh Perdana Menteri. Begitu juga laporan oleh SPRM turut ditolak oleh Peguam Negara. Isi kandungan laporan tersebut telah diisytiharkan sebagai rahsia rasmi untuk mengelakkan penelitian awam. Tetapi OSA tidaklah bertujuan untuk menutup kemungkinan berlaku jenayah.
